از صحبت اغیار گذشتیم علی الله

                                        ما از همه جز یار گذشتیم علی الله

شد وعده دیدار من و یار شب تار

                                        از خواب شب تار گذشتیم علی الله

خاکم به سر آر جز به وصالش بنهم سر

                                        از جنت و از نار گذشتیم علی الله

از زهد ریایی که بود شیوه خامان

                                       ما سوخته یک بار گذشتیم علی الله

در اهل زمانه دل بیدار ندیدیم

                                       زین مردم بیمار گذشتیم علی الله

چشم طمع از مال جهان پاک ببستیم

                                       از اندک و بسیار گذشتیم علی الله

از حرف ندیدیم به جز تیرگی دل

                                       ناچار ز گففتار گذشتیم علی الله

 حق راست انا الحق خساگر چو حلاج

                                        از بیم سر دار گذشتیم علی الله

شعر از علامه حسن زاده آملی

شبی از شبها، شاگردی در حال عبادت و تضرع و گریه و زاری بود.

در همین حال مدتی گذشت، تا آنکه استاد خود را، بالای سرش دید، که با تعجب و حیرت؛ او را، نظاره می کند !

استاد پرسید : برای چه این همه ابراز ناراحتی و گریه و زاری می کنی؟

شاگرد گفت : برای طلب بخشش و گذشت خداوند از گناهانم، و برخورداری از لطف خداوند!

استاد گفت : سوالی می پرسم ، پاسخ ده؟

شاگرد گفت : با کمال میل؛ استاد.

استاد گفت : اگر مرغی را، پروش دهی ، هدف تو از پرورشِ آن چیست؟

شاگرد گفت: خوب معلوم است استاد؛ برای آنکه از گوشت و تخم مرغ آن بهره مند شوم .

استاد گفت: اگر آن مرغ، برایت گریه و زاری کند، آیا از تصمیم خود، منصرف خواهی شد؟

شاگردگفت: خوب راستش نه...!نمی توانم هدف دیگری از پرورش آن مرغ، برای خود، تصور کنم!

استاد گفت: حال اگر این مرغ ، برایت تخم طلا دهد چه؟ آیا باز هم او را، خواهی کشت، تا از آن بهره مند گردی؟!

شاگرد گفت : نه هرگز استاد، مطمئنا آن تخمها، برایم مهمتر و با ارزش تر ، خواهند بود!

استاد گفت :پس تو نیز؛ برای خداوند، چنین باش!

همیشه تلاش کن، تا با ارزش تر از جسم ، گوشت ، پوست و استخوانت؛ گردی.

تلاش کن تا آنقدر برای انسانها، هستی و کائنات خداوند، مفید و با ارزش شوی

تا مقام و لیاقتِ توجه، لطف و رحمتِ او را، بدست آوری .

گریه و زاری برای خداوند بد نیست ولی خداوند از تو گریه و زاری نمی خواهد!

او، از تو حرکت، رشد، تعالی، و با ارزش شدن را می خواهد و می پذیرد،

نه ابرازِ ناراحتی و گریه و زاری را.....!

ازشنبه درون خود تلنبار شدیم

تا آخر پنج شنبه تکرار شدیم

خیر سرمان منتظر دیداریم

جمعه شد و لنگ ظهر بیدار شدیم . . .